پاسخ های فشار خون، ضربان قلب، هزینه اکسیژن میوکارد، نیتریک اکساید و اسید لاکتیک پس از فعالیت شنا و دویدن در مردان جوان تمرین کرده

هدف از مطالع? حاضر مقایسه پاسخ های فشار خون، ضربان قلب، هزینه اکسیژن میوکارد، نیتریک اکساید و اسید لاکتیک پس از یک جلسه فعالیت تناوبی شنا و دویدن در مردان جوان تمرین کرده بود. شانزده مرد سالم تمرین کرده، شامل 8 شناگر و 8 دونده (سن 4/1± 5/22 سال ،قد 75/4±176 سانتی متر شاخص توده بدنی 8/0± 2/22 کیلوگرم بر متر مربع ، چربی بدن 2/1± 1/13 درصد و حداکثر اکسیژن مصرفی 2/3 ±1/54 میلی لیتر در کیلوگرم در دقیقه) با فشار خون طبیعی به صورت تصادفی به مدت 40 دقیقه با 75-65 درصد ضربان قلب ذخیره فعالیت تناوبی دویدن و یا شنا کردن را انجام دادند و یا در وضعیت کنترل قرار گرفتند. ضربان قلب، فشار خون هزینه اکسیژن میوکارد، اسید لاکتیک و نیتریک اکساید خون قبل و به مدت 60 دقیقه بعداز فعالیت و همچنین جلسه کنترل اندازه گیری شد. در مقایسه با فشار خون زمان استراحت، حداکثر کاهش در فشار خون سیستولی در دوندگان 30 دقیقه پس از فعالیت (4/11 میلی متر جیوه) و در شناگران 15 دقیقه پس از فعالیت(9/13 میلی متر جیوه) مشاهده شد (05/0>p). کاهش فشار خون سیستولی پس از شنا کردن نسبت به دویدن در دقیقه 15 به طور معنی داری بیشتر بود (05/0>p) ولی در فشار خون دیاستولی در هیچ یک از زمان های اندازه گیری تفاوت معنی داری مشاهده نشد. تغییرات ضربان قلب در دقایق 15، 30 و 45 بعد از فعالیت نسبت به قبل از فعالیت بین دو گروه تفاوت معنی داری داشت (05/0>p). هزینه اکسیژن میوکارد نیز در دقایق 15و30 پس از فعالیت نسبت به قبل از فعالیت بین دو گروه تفاوت معنی دار داشت (05/0>p). مقادیر اسید لاکتیک و نیتریک اکساید در هر دو گروه نسبت به قبل از فعالیت افزایش معنی داری داشت (05/0>p). میزان افزایش نیتریک اکساید در گروه دوندگان به طور معنی داری بیشتر از گروه شناگران بود (05/0>p) که می تواند به دلیل بیشتر بودن توده عضلانی در گیر در فعالیت دویدن باشد. اما میزان افزایش اسید لاکتیک پس از فعالیت به طور معنی داری در گروه شناگران بیشتر از گروه دوندگان بود (05/0>p) که می-تواند به دلیل نیروی مقاومت آب در فعالیت شنا باشد. نتایج این تحقیق نشان داد نوع و وضعیت یک جلسه فعالیت حاد (دویدن و شنا کردن) اثر تقریباً مشابهی در کاهش فشار خون پس از فعالیت دارد. اگر چه زمان تاثیر کاهش فشارخون پس از فعالیت دویدن نسبت به شنا کردن طولانی تر بوده است. همچنین به نظر می رسد تاثیر نیتریک اکساید بر هیپوتنشن پس از فعالیت، بیشتر از اسید لاکتیک می باشد.